Wikipedija

Alfredo Casella

kompożitur, pjanista u surmast Taljan (1883-1847)

Alfredo Casella (twieled fil-25 ta' Lulju 1883 – miet fil-5 ta' Marzu 1947) kien kompożitur, pjanista u surmast Taljan.

Alfredo Casella
Ħajja
Twelid Torino, 25 Lulju 1883
Nazzjonalità Italja
Renju tal-Italja
Mewt Ruma, 5 Marzu 1947
Post tad-dfin Campo Verano
Familja
Omm Yvonne Casella
Familja
uri
Edukazzjoni
Alma mater Conservatoire de Paris
Lingwi Taljan
Franċiż
Għalliema Gabriel Fauré (en) Translate
Louis Diémer (en) Translate
Studenti
uri
Okkupazzjoni
Okkupazzjoni kompożitur
surmast tal-orkestra
pjanist
mużikologu
Post tax-xogħol Ruma
Impjegaturi Accademia Nazionale di Santa Cecilia (en) Translate
Conservatoire de Paris
Sħubija Akkademja Amerikana tal-Arti u tax-Xjenzi
Moviment artistiku opra
sinfonija
Strument/i tal-mużika pjanu

Ħajja u karriera immodifika

Casella twieled f'Torino, u kien iben Maria (kunjomha xebba Bordino) u Carlo Casella.[1] Il-familja tiegħu kien fiha bosta mużiċisti: nannuh, ħabib ta' Paganini, kien il-prim vjolinċellista fit-Teatru ta' San Karlu f'Lisbona u eventwalment sar solista fil-Kappella Rjali f'Torino. Missier Alfredo, Carlo, kien ukoll vjolinċellista professjonali, l-istess bħall-aħwa ta' Carlo, Cesare u Gioacchino; ommu kienet pjanista, u tatu l-ewwel lezzjonijiet tal-mużika tiegħu.

Alfredo daħal fil-Konservatorju ta' Pariġi fl-1896 biex jistudja l-pjanu taħt Louis Diémer u l-kompożizzjoni taħt Gabriel Fauré; f'dawn il-klassijiet, George Enescu u Maurice Ravel kienu fost l-istudenti sħabu. Matul il-perjodu li qatta' f'Pariġi, huwa ltaqa' ma' Claude Debussy, ma' Igor Stravinsky u ma' Manuel de Falla, u kien ukoll f'kuntatt ma' Ferruccio Busoni, ma' Gustav Mahler u ma' Richard Strauss.

Casella żviluppa ammirazzjoni kbira għax-xogħol ta' Debussy wara li sema' l-Prélude à l'après-midi d'un faune fl-1898, iżda kompla f'vena iktar romantika (li nibtet minn Strauss u minn Mahler) fil-kitba tiegħu stess ta' dak il-perjodu, iktar milli dar għall-Impressjoniżmu. L-ewwel sinfonija tiegħu tal-1905 hija ta' dan il-perjodu, u b'dan ix-xogħol ukoll Casella għamel id-debutt tiegħu bħala surmast meta dderieġa l-premiere tas-sinfonija f'Monte Carlo fl-1908.

Meta reġa' lura fl-Italja matul l-Ewwel Gwerra Dinjija, huwa beda jgħallem il-pjanu fil-Konservatorju ta' Santa Cecilia f'Ruma. Mill-1927 sal-1929, Casella kien is-surmast prinċipali tal-Boston Pops, fejn imbagħad is-suċċessur tiegħu kien Arthur Fiedler.[2] Huwa kien wieħed mill-iktar virtuosi Taljani bil-pjanu magħrufa tal-ġenerazzjoni tiegħu u flimkien ma' Arturo Bonucci (vjolinċell) u Alberto Poltronieri (vjolin) huwa fforuma t-Trio Italiano fl-1930. Dan il-grupp sar magħruf ħafna fl-Ewropa u fl-Amerka. Il-kapaċità tiegħu bħala pjanista u x-xogħol tiegħu mal-grupp ta' tlieta wasslu għal uħud mill-iktar kompożizzjonijiet magħrufin tiegħu, fosthom A Notte Alta, is-Sonatina, Nove Pezzi, u s-Sitt Studji, Op. 70, għall-pjanu. Sabiex il-grupp ta' tlieta jdoqq f'tour, huwa kiteb is-Sonata a Tre u l-Kunċert Triplu.

Casella kellu l-ikbar suċċess bil-mużika għaż-żfin klassiku La Giara, irranġata għal xenarju minn Luigi Pirandello; xogħlijiet notevoli oħra tiegħu jinkludu Italia, il-Concerto Romano (ikkummissjonat minn Rodman Wanamaker u ndaqq għall-ewwel darba fil-Wanamaker Auditorium f'New York bl-orgni u l-kollezzjoni Wanamaker ta' strumenti rari tal-korda), Partita u Scarlattiana għall-pjanu u għall-orkestra, il-Kunċerti għall-vjolin u għall-vjolinċell, Paganiniana, u l-Kunċert għall-pjanu, għall-istrumenti tal-korda, għat-timpani u għall-istrumenti tal-perkussjoni. Fost ix-xogħlijiet mużikali tiegħu tal-kamra, iż-żewġ Sonati għall-vjolinċell jindaqqu b'mod pjuttost frekwenti, u l-istess is-Sonata għall-arpa, u l-mużika għall-flawt u għall-pjanu. Casella wettaq ukoll reġistrazzjonijiet f'ħin reali bil-pjanu għas-sistema tal-Gżejjer Eolji Duo-Art, li għadhom jeżistu sa llum u jistgħu jinstemgħu. Fl-1923, flimkien ma' Gabriele D'Annunzio u Gian Francesco Malipiero minn Venezja, huwa stabbilixxa assoċjazzjoni biex jippromwovi t-tifrix tal-mużika Taljana moderna, il-"Korporazzjoni tal-Mużika l-Ġdida".

Ix-xogħlijiet ta' Antonio Vivaldi reġgħu ngħataw il-ħajja fis-seklu 20 bis-saħħa l-iktar tal-isforzi ta' Casella, li fl-1939 organizza l-Ġimgħa ta' Vivaldi (li issa saret storika), fejn il-poeta Ezra Pound kien involut ukoll. Minn dak iż-żmien, il-kompożizzjonijiet ta' Vivaldi gawdew minn suċċess kważi universali u l-wasla ta' spettakli ta' mużika storika kompliet issaħħaħ din il-pożizzjoni. Fl-1947, in-negozjant Venezjan Antonio Fanna stabbilixxa l-Istitut Taljan Antonio Vivaldi, flimkien mal-kompożitur Malipiero bħala d-direttur artistiku tiegħu, bl-iskop li tiġi promossa l-mużika ta' Vivaldi u joħorġu edizzjonijiet ġodda tax-xogħlijiet tiegħu. Ix-xogħol ta' Casella f'isem l-antenati mużikali Barokki Taljani tiegħu wasslu fil-qalba tat-twelid Neoklassiku mill-ġdid tal-bidu tas-seklu 20 fil-mużika u influwenza ferm il-kompożizzjonijiet tiegħu stess. L-edizzjonijiet tiegħu tax-xogħlijiet bil-pjanu ta' Johann Sebastian Bach u ta' Ludwig van Beethoven, flimkien ma' ħafna oħrajn, kienu influwenti ferm fuq il-gosti mużikali u l-istil tal-ispettakli tal-mużiċisti Taljani fil-ġenerazzjonijiet ta' wara.[3]

Il-generazione dell'ottanta ("il-ġenerazzjoni tas-snin 80 tas-seklu 19"), li kienet tinkludi lil Casella nnifsu, Malipiero, Respighi, Pizzetti, u Alfano — li kollha kienu kompożituri li twieldu għall-ħabta tal-1880, jiġifieri l-ġenerazzjoni ta' wara Puccini — ikkonċentrat fuq il-kitba ta' xogħlijiet strumentali, iktar milli opri, li Puccini u mużiċisti oħra ta' żmienu kienu speċjalizzaw fihom. Membri ta' din il-ġenerazzjoni kienu figuri dominanti fil-mużika Taljana wara l-mewt ta' Puccini fl-1924; u kellhom il-kontropartijiet tagħhom fil-letteratura u l-pittura Taljana. Casella, li kellu għall-qalbu ħafna l-pittura, akkumula kollezzjoni importanti ta' arti u skulturi. X'aktarx li kellu l-iktar perspettiva u influwenzi stilistiċi "internazzjonali" mill-generazione dell'ottanta, u dan, mill-inqas parzjalment, minħabba t-taħriġ mużikali bikri tiegħu f'Pariġi u n-nies li kien midħla tagħhom meta kien jgħixu jaħdem hemmhekk. Huwa miet f'Ruma fil-5 ta' Marzu 1947.

Fost l-istudenti ta' Casella kien hemm Clotilde Coulombe, Stefan Bardas, Maria Curcio, Francesco Mander, Branka Musulin, Maurice Ohana, Robin Orr, Primož Ramovš, Nino Rota, Maria Tipo, Gaetano Giuffrè, Camillo Togni, u Bruna Monestiroli.

Huwa żżewweġ lil Yvonne Müller (twieldet f'Pariġi fl-1892 – mietet f'Ruma fl-1977) f'Pariġi fl-1921. In-neputija tagħhom hija l-attriċi Daria Nicolodi u l-proneputi tagħhom hija l-attriċi Asia Argento.[4][5]

Xogħlijiet immodifika

Tal-orkestra immodifika

  • Sinfonija Nru 1 f'B minuri, Op. 5 (1905–6)
  • Italia, Rapsodia per Orchestra, op. 11 (1909)
  • Symphony Nru 2 f'C minuri, Op. 12 (1908–9)
  • Suite f'C maġġuri, Op. 13 (1909–10)
  • Suite mill-mużika għaż-żfin klassiku Le Couvent sur l'Eau (Il Convento Veneziano), Op. 19 (1912–3)
  • Pagine di Guerra, Op. 25bis (1918)
  • Pupazzetti, Op. 27bis (1920)
  • Elegia Eroica, Op. 29 (1916)
  • Concerto per Archi, Op. 40bis (1923–4)
  • La Giara, Suite sinfonika, Op. 41bis (1924)
  • Serenata għal orkestra żgħira, Op. 46bis (1930)
  • Marcia Rustica, Op. 49 (1929)
  • La Donna Serpente, Frammenti Sinfoniċi Serje I, Op. 50bis (1928–31)
  • La Donna Serpente, Frammenti Sinfoniċi Serje II, Op. 50ter (1928–31)
  • Introduzione, Aria e Toccata per Orchestra, Op. 55 (1933)
  • Introduzione, Corale e Marcia, Op. 57 (1931–5)
  • Kunċert għall-Orkestra, Op. 61 (1937)
  • Sinfonija Nru 3, Op. 63 (1939–40)
  • Divertimento per Fulvia, Op. 64 (1940)
  • Paganiniana: Divertimento per Orchestra, Op. 65 (1942)
  • Kunċert għall-Istrumenti tal-Korda, għall-Pjanu, għat-Timpani u għall-Istrumenti tal-Perkussjoni, Op. 69 (1943)

Concertante immodifika

  • A notte alta, għall-pjanu u għall-orkestra, Op. 30bis (1921)
  • Partita għall-Pjanu u għall-Orkestra, Op. 42 (1924–5)
  • Concerto Romano għall-Orgni, għall-Istrumenti tar-Ram Isfar, għat-Timpani, u għall-Istrumenti tal-Korda, Op. 43 (1926)
  • Scarlattiana, għall-Pjanu u għal Orkestra Żgħira, Op. 44 (1926)
  • Kunċert għall-Vjolin f'A minuri, Op. 48 (1928)
  • Notturno u Tarantella għall-Vjolinċell u għall-Orkestra, Op. 54 (1934)
  • Kunċert Triplu, Op. 56 (1933)
  • Kunċert għall-Vjolinċell, Op. 58 (1934–5)

Tal-kamra u strumentali immodifika

  • Barcarola u Scherzo għall-Flawt u għall-Pjanu, Op. 4 (1903)
  • Sonata Nru 1 għall-Vjolinċell, Op. 8 (1906)
  • Sicilienne et Burlesque għall-Flawt u għall-Pjanu, Op. 23 (1914)
  • Pagine di Guerra, Op. 25 (1915), erba' 'films' mużikali għall-pjanu li jindaqq minn tnejn min-nies
  • Pupazzetti, Op. 27, ħames biċċiet mużikali faċli għall-pjanu li jindaqq minn tnejn min-nies (1915)
  • Ħames Biċċiet Mużikali għal Kwartett tal-Istrumenti bl-Ark, Op. 34 (1920)
  • Kunċert għal Kwartett tal-Istrumenti bl-Ark, Op. 40 (1923–4)
  • Sonata Nru 2 f'C maġġuri għall-Vjolinċell, Op. 45 (1926)
  • Minuet minn `Scarlattiana' (1926) għall-Vjolin u għall-Pjanu
  • Serenata għal Ħames Strumenti, Op. 46 (1927)
  • Cavatina u Gavotte mis-"Serenata Italiana" (1927) għall-Vjolin u għall-Pjanu
  • Preludju u Danza Siciliana minn "La Giara" (1928) għall-Vjolin u għall-Pjanu
  • Sinfonija għall-Pjanu, għall-Vjolinċell, għall-Klarinett u għat-Trumbetta, Op. 53 (1932)
  • Notturno għall-Vjolinċell u għall-Pjanu (1934)
  • Tarantella għall-Vjolinċell u għall-Pjanu (1934)
  • Sonata għal Grupp ta' Tlieta, Op. 62 (1938)
  • Sonata għall-Arpa, Op. 68 (1943)

Pjanu immodifika

  • Pavane, Op. 1 (1902)
  • Variations sur une Chaconne, Op. 3 (1903)
  • Toccata, Op. 6 (1904)
  • Sarabande, Op. 10 (1908)
  • Notturnino (1909)
  • Berceuse triste, Op. 14 (1909)
  • Barcarola, Op. 15 (1910)
  • À la Manière de..., L-ewwel serje, Op. 17 (1911)
  • À la Manière de..., It-tieni serje, Op. 17bis (1914)
  • Nove Pezzi, Op. 24 (1914)
  • Sonatina, Op. 28 (1916)
  • A Notte Alta, Poema Musicale, Op. 30 (1917)
  • Deux Contrastes, Op. 31 (1916–8)
  • Inezie, Op. 32 (1918)
  • Cocktail Dance (1918)
  • Undici Pezzi Infantili, Op. 35 (1920)
  • Due Canzoni Popolari Italiane, Op. 47 (1928)
  • Due Ricercari sul nome B-A-C-H, Op. 52 (1932)
  • Sinfonija, Arioso u Toccata, Op. 59 (1936)
  • Ricercare sul Nome Guido M. Gatti (1942)
  • Studio Sulle Terze Maggiori (1942)
  • Sei Studi, Op. 70 (1942–44)
  • Trois Pieces pour Pianola, qabel l-1921

Kant immodifika

  • Nuageries (1903) [Jean Richepin]
  • Five Songs, Op. 2 (1902)
  • La Cloche Felee, Op. 7 (1904) [Baudelaire]
  • Trois Lyriques, Op. 9 (1905) [Albert Samain, Baudelaire, Verlaine]
  • Sonnet, Op. 16 (1910) [Ronsard]
  • Ħames Frammenti Sinfoniċi għal Soprano u għall-Orkestra minn Le Convent sur l'Eau (Il Convento Veneziano), Op. 19 (1912–4)
  • Notte di Maggio, għall-Kant u għall-Orkestra, Op. 20 (1913)
  • Due Canti, Op. 21 (1913)
  • Deux Chansons Anciennes, Op. 22 (1912)
  • L'Adieu à la Vie, Op. 26 (1915) għall-Kant u għall-Orkestra
  • L'Adieu à la Vie, Op. 26bis (1915/26) Erba' Liriki Funebri għal Soprano u għall-Orkestra tal-Kamra minn "Gitanjali" ta' R. Tagore [Trans. A. Gide]
  • Tre Canzoni Trecentesche, Op. 36 (1923) [Cino da Pistoia]
  • La Sera Fiesolana, Op. 37 (1923) għall-Kant u għall-Pjanu [D'Annunzio]
  • Quattro Favole Romanesche, Op. 38 (1923) [Trilusso]
  • Due Liriche, Op. 39 (1923) għall-Kant u għall-Pjanu
  • Tre Vocalizzi għall-Kant u għall-Pjanu (1929)
  • Tre Canti Sacri għal Bariton u għall-Orgni, Op. 66 (1943)
  • Tre Canti Sacri għal Bariton u għal Orkestra Żgħira, Op. 66bis (1943)
  • Missa Solemnis Pro Pace, Op. 71 (1944) għal Solisti, għal Kor u għall-Orkestra

Palk immodifika

  • Le Couvent sur l'Eau (Il Convento Veneziano), Op. 18 (1912–3), Mużika għaż-żfin klassiku [J.-L. Vaudoyer]
  • La Giara, Op. 41 (1924), Mużika għaż-żfin klassiku [Pirandello]
  • La Donna Serpente, Op. 50 (1928–31), Opra, Librett ta' C.V. Ludovici wara C. Gozzi
  • La Favola d'Orfeo, Op. 51 (1932), Opra tal-Kamra, Librett ta' C. Pavolini wara A. Poliziano
  • Il Deserto Tentato, Op. 60 (1937), Mistero in Un Atto, Libretto ta' Pavolini
  • La Camera dei Disegni (Balletto per Fulvia), Op. 64 (1940), Mużika għaż-żfin klassiku
  • La Rosa del Sogno, Op. 67 (1943), Mużika għaż-żfin klassiku, parzjalment wara Paganiniana, Op. 65

Kitbiet immodifika

  • The Evolution of Music Throughout the History of the Perfect Cadence (Londra, 1924)
  • Igor Strawinsky (Ruma, 1926; Alfredo Casella, Strawinski, edizzjoni ġdida ta' Benedetta Saglietti u Giangiorgio Satragni, prefazju ta' Quirino Principe, Ruma, Castelvecchi, 2016)
  • ...21 + 26, awtobijografija (Ruma, 1931)
  • Il Pianoforte (Ruma u Milan, 1937)
  • La Tecnica dell'Orchestra Contemporanea (Ruma u New York, 1950)
  • I Segreti della Giara, Edizzjoni Oriġinali Taljana tal-Awtobijografija ta' Casella (Firenze, 1941)
  • Music in My Time, Awtobijografija, edizzjoni bl-Ingliż ta' Spencer Norton (Norman, Oklahoma, 1955)
  • Diversi artikli f'ġurnali mużikali

Reġistrazzjonijiet immodifika

  • Piano Rolls (The Reproducing Piano Roll Foundation)[6]

Referenzi immodifika

  1. ^ Key, Pierre V. R.; Haynes, Irene E. (1931). "Alfredo Casella". Pierre Key's musical who's who : a biographical survey of contemporary musicians. p. 116.
  2. ^ "A History of the Boston Pops on the Occasion of its 125th Anniversary Season" (PDF). web.archive.org. 2010-09-25. Arkivjat minn l-oriġinal (PDF) fl-2010-09-25. Miġbur 2021-07-25.
  3. ^ Bertoglio, Chiara (2012). Instructive Editions and Piano Performance Practice: A Case Study. Saarbrücken: Lambert Academic Publishing. ISBN 978-3-8473-2151-4.
  4. ^ "CASELLA, A.: Symphony No. 3 / Elegia eroica (Rome Symphony, La Vecchia)". www.naxos.com. Arkivjat minn l-oriġinal fl-2018-07-09. Miġbur 2021-07-25.
  5. ^ "Daria Nicolodi | ČSFD.cz". web.archive.org. 2014-02-21. Arkivjat mill-oriġinal fl-2014-02-21. Miġbur 2021-07-25.Manutenzjoni CS1: BOT: url-oriġinali status mhux magħruf (link)
  6. ^ "Piano Rolls". web.archive.org. 2005-03-06. Arkivjat mill-oriġinal fl-2005-03-06. Miġbur 2021-07-25.Manutenzjoni CS1: BOT: url-oriġinali status mhux magħruf (link)
Miksub minn "https://mt.wikipedia.org/w/index.php?title=Alfredo_Casella&oldid=298257"