Marcel Proust: Differenza bejn il-verżjonijiet
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Linja 1:
{{stub}}
'''Marcel Proust''' (bil-[[Lingwa Franċiża|Franċiż]]: [maʁsɛl pʁust]; isem komplut: '''Valentin Louis Georges Eugène Marcel Proust'''; (10 ta' Lulju [[Pariġi|Paríġi]] 1871 - 18 ta' Novembru 1922, [[Pariġi|Paríġi]]) kien rumanzier, saġġista u kritiku Franċiż li l-kapulavur tiegħu, ir-rumanz ''
Fiha, l-awtur Franċiż wettaq xogħol importanti ħafna ta’ introspezzjoni li fih, waqt li jiftakar il-passat kollu tiegħu, irnexxielu jpinġi ħajtu f’narrattiva li fiha poġġa lilu nnifsu bħala n-narratur omnipotenti tal-kitba awtobijografika tiegħu u ħoloq atmosfera ta' ħolm karatteristiku tiegħu, fejn riħa, togħma, jistgħu jsiru importanti ħafna, u jġibu memorja oħra, u b'hekk joħolqu baħar inkredibbli ta' letteratura.
Linja 9:
Bħala żagħżugħ, huwa beda jiffrekwenta s-salons aristokratiċi, fejn seta' jiltaqa' ma' kull tip ta' letterati u artisti u, fl-istess ħin, qala' l-fama ta' snob, li minħabba fiha ru [[André Gide]], kittieb u editur tan-''Nouvelle Revue Française (NRF)'', irrifjuta l-manuskritt ta’ ''À la recherche ...'' kważi mingħajr ma qrah.<ref name=":1">Según relata Gide mismo en una de las cartas que más tarde escribiría a Proust: "Desde hace varios días no abandono su libro; me lleno de él con deleite, me sumerjo en sus páginas. ¡Ay de mí! ¿Por qué me resulta tan doloroso amarlo tanto?... Haber rechazado este libro quedará para siempre como el más grave error de la ''NFR'', y (como tengo la vergüenza de ser en gran parte el responsable de esto) una de las tristezas, de los remordimientos más dolorosos de mi vida. (...) me había hecho de usted una imagen después de unos pocos encuentros "en sociedad'', que se remontan a hace casi veinte años. (...) Lo creía —¿se lo debo confesar?— "uno del grupo de los Verdurin''. Un ''snob'', un mundano diletante (..) No tuve a disposición sino uno de los cuadernos de su libro, el cual abrí con mano distraída, y la mala suerte quiso que mi atención cayera de inmediato en la taza de manzanilla de la página 62, para luego resbalarme, en la página 64, en la frase (...) que se refiere a una frente de la que se transparentan las vértebras. Y ahora no me basta con amar este libro, percibo que siento por él y por usted mismo una especie de afecto, de admiración, de predilección singulares. No puedo seguir... Tengo demasiados remordimientos, demasiados dolores (...) No me lo perdonaré jamás...". En: Proust, ''Cartas a André Gide'', Perfil, 1999.</ref> Huwa uża l-fortuna tal-familja biex jgħix mingħajr ma jaħdem u jiddedika ruħu għall-kitba, għalkemm mingħajr l-ebda suċċess għal aktar minn għoxrin sena. Dak iż-żmien irnexxielu jikteb biss rumanz wieħed li qatt ma spiċċa u li ma ppubblikahx, minbarra xi artikli u traduzzjonijiet li ma kisbux attenzjoni wisq.
=== Referenzi ===
<references />
<includeonly>
|