Kewkba ta' Betlehem: Differenza bejn il-verżjonijiet

Content deleted Content added
Linja 88:
Ġenerikament, il-pjaneti Ġove u Saturnu, li jiddu ħafna fis-sema, jallinjaw ruħhom max-[[Xemx]] kull 19-il sena u 314 jum, u dawn il-konġunzjonijiet huma qsar ħafna u jidhru biss għal xi ftit sigħat mas-sebħ jew ma' nżul ix-xemx, jew anki ma jidhru xejn, meta, pereżempju il-[[Art|pjaneta tagħna]] tkun fin-naħa opposta. Però, jekk nibdew mill-fatt li l-perjodu tad-tidwir tad-dinja hu ħafna iqsar minn dak tal-pjaneti l-oħra, l-[[Art]] jirnexxilha tallinja ruħha kwalitativament max-Xemx, Ġove u Saturnu qabel ma jitbiegħdu sinjifikament minn xulxin. Għalhekk jiġri li l-allinjament ġeoċentriku taż-żewġ pjaneti għandu l-istess perjodu medju bħall-allinjament eljoċentriku tagħhom, imma b'mod iżjed irregolari (jiġifieri tantiċipa u tippostiċipa b'xi xhur), appuntu, minħabba it-tidwir tad-dinja. Meta l-Art tkun eżattament allinjata maż-żewġ pjaneti meta jkunu allinjati max-Xemx, ngħidu li l-konġunzjoni saret b'allinjament tat-tip eljoċentriku; f'dan il-każ, ikun hemm żewġ konġunzjonijiet oħra, xi mitt jum qabel u wara dak il-jum u dawn huma kkawżati minn allinjament wieħed tat-tip ġeoċentriko (jiġifieri cioè che avviene solo col pianeta Terra). Queste tipo di congiunzioni vengono dette multiple o anche '''triple''', perché avvengono per tre volte in un periodo ristretto di tempo (6-7 mesi). Esse sono un effetto dovuto alla maggior velocità angolare della Terra, che determina un [[moto retrogrado|moto retrogrado apparente]] sia di Giove che di Saturno, nel periodo fra la prima e la terza congiunzione. L'effetto è maggiormente visibile col pianeta più vicino a noi, e cioè Giove; il suo moto retrogrado apparente è più veloce, e lo riporta, in breve tempo, ad intersecare nuovamente la traiettoria di Saturno. Quando poi il moto retrogrado si esaurisce, e il moto apparente è accelerato nella normale direzione, avviene infine l'ultima congiunzione.
 
L-astronomi, matul is-sekli, ikkonfermaw l-eżistenza ta' waħda minn dawn il-konġunzjonijiet tripli proprju bejn is-6 u s-7 Qk, jew matul is-sena 7 QK biss. Pereżempju skont Kepler, din il-konġunzjoni tripla seħħet fid-dati tal-kalendarju Gregorjan tad-29 ta' Mejju, id-29 ta' Awwissu ul-5 ta' Diċembru tas-sena 7 QK, imma l-kalkoli ta' awturi oħra imexxuha b'ftit jiem, qabel jew wara<ref>Pereżempju, skont Giuseppe De Cesaris, il-ġrajja ċentrali seħħet fl-ewwel ta' Ottubru. Mill-banda l-oħra Simo Parpola jgħid li t-tliet ġrajjiet seħħu fis-27 ta' Mejju, is-6 ta' Ottubru u l-1 ta' Diċembru. Ashgrove, ''Triple Conjunction of Jupiter and Saturn
Gli astronomi, nel corso dei secoli, determinarono l'esistenza di una di queste congiunzioni triple proprio tra il 6 e il 7 a.C., o anche solo lungo il solo anno 7 a.C. Ad esempio, secondo [[Giovanni Keplero|Keplero]], questa congiunzione tripla avrebbe avuto luogo nelle date [[calendario gregoriano|gregoriane]] del [[29 maggio]], [[29 settembre]] e [[5 dicembre]], appunto dell'anno 7 a.C., ma i calcoli di altri autori spostano queste date di alcuni giorni, o prima o dopo<ref>Ad esempio, secondo Giuseppe De Cesaris, l'evento centrale ebbe luogo il primo ottobre. Simo Parpola, invece, afferma che i tre eventi ebbero luogo rispettivamente il [[27 maggio]], [[6 ottobre]] e [[1º dicembre]]; {{Cita web
|url= [http://www.public.iastate.edu/~lightandlife/triple.htm]</ref>.
|cognome= Ashgrove
 
|nome=
|titolo= Triple Conjunction of Jupiter and Saturn
|url= http://www.public.iastate.edu/~lightandlife/triple.htm
|accesso=5 giugno 2008 }}</ref>. La congiunzione quasi-eliocentrica del [[29 settembre]] si verificò nei pressi della luna piena, e poco dopo l'[[equinozio d'autunno]].<br>
Ġove u Saturnu daħlu fil-kostellazzjoni tal-Ħut, b'korrispondenza mal-ekwinozju tar-rebbiegħa, u kienu jidhru fil-Lvant ftit wara s-sebħ, u jibqgħu hemm għal xi sena u joqorbu lejn xulxin tliet darbiet. Qabel ma ħarġu ingħaqdet magħhom Marte wkoll. Fi Frara tas-6 QK kienu hemm simultanjament il-konġunzjonijiet ta' Ġove mal-[[Qamar]] u ta' Marte ma' Saturnu, it-tnejn fil-kostellazzjoni tal-Ħut. Ftit wara Ġove daħlet fil-kostellazzjoni tal-Muntun, fejn skont l-astronomu Michael Molnar kellha żewġ konġunzjonijiet mal-qamar, tant qrib li kien hemmokkultamnent, jiġifieri setgħet tinħeba (ġrajja li tista' tiġi kkalkulata fuq il-kompjuters ta' daż-żmien, imma mhux prevedibbli fil-qedem). Skont Molnar l-okkultament tas-17 ta' April u l-waqfien ta' Ġove fid-19 ta' Diċembru tas-6 QK kienu partikularment sinjifikattivi<ref name="Molnar">Molnar 1999.</ref>.