Il-Lingwi Slavi, magħrufa wkoll bħala l-Ilsna Slavi, huma lingwi Indo-Ewropej mitkellma primarjament mill-popli Slavi u d-dixxendenti tagħhom.

Mappa politika tal-Ewropa b'pajjiżi fejn lingwa Slava hija lingwa nazzjonali.

Il-lingwi Slavi huma konvenzjonalment (jiġifieri, ukoll fuq il-bażi ta' karatteristiċi extralingwistiċi) maqsuma fi tliet sottogruppi: Ilsna Slavi tal-Lvant, Ilsna Slavi tan-Nofsinhar, u , li flimkien jikkostitwixxu aktar minn 20 lingwa. Minn dawn, 10 għandhom mill-inqas miljun kelliema u status uffiċjali bħala l-lingwa nazzjonali tal-pajjiżi li fihom huma mitkellma l-aktar: Russu, Belarussu u Ukrena (tal-grupp tal-Lvant), Pollakk, Ċek u Slovakk (tal-grupp tal-Punent) u Bulgaru u Maċedonjan (djaletti tal-Lvant tal-grupp tan-Nofsinhar), u Serbo-Kroat u Sloven (djaletti tal-Punent tal-grupp tan-Nofsinhar). Barra minn hekk, Aleksandr Duliċenko jirrikonoxxi għadd ta’ mikrolingwi Slavi: kemm etnoletti iżolati kif ukoll djaletti periferali ta’ lingwi Slavi aktar stabbiliti sew.[1][2][3]

Referenzi

immodifika
  1. ^ Duliċenko A.D., Малые славянские славянские лавянские лавянские лирынские лирыныкие лирыныкие лирыныкие лирыныкие лирыныкие лирыныкие лирыныкие лирыныкие лавянские лавянские лавянские лавянские лавянские лавянские. Языки мира: Славянские языки. М.: Academia, 2005.
  2. ^ Dulichenko A.D., Славянские литературные митурные микрикие миратурные мира. Вопросы формирования и развития. Tallinn, 1981.
  3. ^ Duličenko А.D., Kleinschriftsprachen in der slawischen Sprachenwelt. Zeitschrift für Slawistik, 1994, Bd. 39.