Tomaso Albinoni

Tomaso Giovanni Albinoni (8 ta' Ġunju 1671 - 17 ta' Jannar 1751) kien kompożitur tal-Barokk Taljan. Il-xogħlijiet tiegħu jinkludu opri, kunċerti, sonati għal wieħed sa sitt strumenti, sinfoniji, u kantati solo. Filwaqt li fi żmienu kien famuż bħala kompożitur tal-opra, illum il-ġurnata huwa aktar magħruf għall-mużika strumentali tiegħu, speċjalment il-kunċerti. N. iftakruh ukoll għax-xogħol imsejjaħ "Adagio fis-Sol minuri", li waqt li hu attribwit lilu, jgħidu li kitbu Remo Giazotto , mużikologu u kompożitur tas-seklu 20, li kien katalogatur tax-xogħlijiet ta' Albinoni.

Tomaso Giovanni Albinoni

Bijografija

Twieled Venezja, ir-Repubblika ta’ Venezja, minn Antonio Albinoni, negozjant għani tal-karti u studja l-vjolin u l-kant. Nafu relattivament ftit dwar ħajtu, li huwa sorprendenti meta nqisu l-istatura kontemporanja tiegħu bħala kompożitur, u l-perjodu ddokumentat sewwa li għex fih. Fl-1694 iddedika l-Opus 1 tiegħu lill-Kardinal Pietro Ottoboni (neputi tal- Papa Alessandru VIII ), Venezjan bħalu. L-ewwel opra tiegħu, Zenobia, regina de Palmireni, ittellgħet Venezja fl-1694. Jista' jkun li Albinoni kien impjegat fl-1700 bħala vjolinist ma' Karlu IV, Duka ta' Mantova, li lilu ddedika l-ġabra Opus 2 tiegħu ta' mużika strumentali. Fl-1701 kiteb is-suites Opus 3, popolari ħafna, u ddedika dik il-kollezzjoni lil Ferdinando de'medici, il-Gran-Prinċep tat-Toskana.

Fl-1705, iżżewweġ lil Margherita Rimondi; Antonino Biffi, il- maestro di cappella ta ’ San Marco kien xhud, u jidher ċar li kien ħabib ta’ Albinoni. Madankollu jidher li Alninoni ma kellu l-ebda rabta oħra ma’ dik l-istituzjoni mużikali, l-aqwa waħda Venezja, u kiseb il-fama bikrija tiegħu bħala kompożitur tal-opra f’ħafna bliet fl-Italja, fosthom Venezja, Ġenova, Bolonja, Mantova, Udine, Piacenza, u Napli . Matul dan iż-żmien, kien ukoll jikkomponi mużika strumentali bl-abbundanza: qabel l-1705, kien jikteb l-aktar sonati għal tlieta u kunċerti għall-vjolin, iżda bejn daki iż-żmien u l-1719 kiteb sonati għal wieħed u kunċerti għall-oboe .

B'differenza mill-biċċa l-kbira tal-kompożituri kontemporanji, jidher li qatt ma fittex kariga fil-knisja u lanqas f'qorti nobbli, imma mbagħad kellu mezzi indipendenti u seta' li jikkomponi l-mużika mingħajr qliegħ. Fl-1722, Massimiljanu II Emanwel, l-Elettur tal-Bavarja, li lilu Albinoni kien iddedika sett ta' tnax-il kunċert, stiednu biex jidderieġi tnejn mill-tiegħu fi Munich.

Madwar l-1740, ġabra ta' sonati għall-vjolin ta' Albinoni ġiet ippubblikata fi Franza bħala xogħol postum, u l-istudjużi assumew għal ħafna żmien li dan kien ifisser li Albinoni kien miet sa dak iż-żmien. Madankollu, jidher li għex f'Venezja fl-oskurità; dokument fil-parroċċa ta' San Barnaba jindika li Tomaso Albinoni miet f’Venezja fl-1751, bid- dijabete mellitus .

Il-mużika u l-influwenza

Inċiżjoni tal-kompożituri Taljani Tomaso Albinoni, Domenico Gizzi (Egizio) u Giuseppe Colla minn Pietro Bettelini, fuq tpinġija ta' Luigi Scotti

Ħafna mix-xogħlijiet operistiċi tiegħu ntilfu, l-aktar minħabba li ma ġewx ippubblikati matul ħajtu. Madankollu, ġew ippubblikati disa' kollezzjonijiet ta' xogħlijiet strumentali. Dawn intlaqgħu b'suċċess konsiderevoli u reġgħu ġew stampati spiss. Allura llum aktar hu magħruf bħala kompożitur tal-mużika strumentali (99 sonata, 59 kunċert u 9 sinfoniji). F’ħajtu dawn ix-xogħlijiet tkienu meqjusin tal-istess livell bħal dawk ta’ Arcangelo Corelli u Antonio Vivaldi . Id-disa’ kollezzjonijiet tiegħu ppubblikati l-Italja, Amsterdam u Londra kienu kienu ddedikati jew finanzjati minn lista impressjonanti ta’ nobbli tan-Nofsinhar tal-Ewropa. Albinoni kiteb mill-inqas ħamsin opra, li minnhom tmienja u għoxrin ittellgħu Venezja bejn l-1723 u l-1740. Albinoni nnifsu sostna li kiteb 81 opra (billi sejjaħ it-tieni opra mill-aħħa fil-librett tagħha, it-80 opra tiegħu). Minkejja l-produzzjoni operistika enormi tiegħu, illum huwa l-iktar magħruf għall-mużika strumentali tiegħu, speċjalment il-kunċerti għall-oboe (mill-ġabra 12 Concerti a cinque op. 7 u, l-iktar mill-ġabra famuża ħafna, 12 Concerti a cinque op. 9). Huwa l-ewwel Taljan li nafu li uża l-oboè bħala strument solo fil-kunċerti (c. 1715, fl-op. 7 tiegħu) u li ppubblika xogħlijiet bħal dawn. Barra minn hekk Albinoni dan l-istrument użah spiss fix-xogħlijiet da camra u fl-opri tiegħu.

Il-mużika strumentali tiegħu ġibdet ħafna attenzjoni minn Johann Sebastian Bach, li kiteb mill-inqas żewġ fugi fuq it-temi ta' Albinoni (Fuga fil-La maġġuri fuq tema ta’ Tomaso Albinoni, BWV 950, u Fugue ifis-Si minuri fuq tema ta ’Tomaso Albinoni, BWV 951) u spiss uża l-aemoniji baxxi tiegħu għal eżerċizzji armoniċi tal-istudenti tiegħu. Parti mix-xogħol ta' Albinoni ntilfet fit-Tieni Gwerra Dinjija bil-qerda tal-Librerija Statali ta’ Dresden . Riżultat ta' dan, ftit li xejn huwa magħruf minn ħajtu u l-mużika tiegħu wara xi l-1710.

Il-famuż Adagio fis-Sol minuri, is-suġġett ta' ħafna recordings moderni, xi nies jaħsbu li hu ingann mużikali kompost minn Remo Giazotto . Madankollu, sejba mill-mużikologu Muska Mangano, l-aħħar assistent ta’ Giazotto qabel mewtu, tefgħet xi dubju fuq dak it-twemmin. Fost id-dokumenti ta' Giazotto, Mangano skopra traskrizzjoni moderna miktuba bl-idejn imma indipendenti tal-baxx ċifrat, u sitt battuti frammentarji tal-ewwel vjolin, "li għandom fir-rokna ta' fuq tal-lemin timbru li jiddikjara b'mod ċert li ttieħed mill-oriġinal li kien Dresden." Dan jipprovdi appoġġ għar-rakkont ta' Giazotto li huwa bbaża l-kompożizzjoni tiegħu fuq sors li kien jeżisti qabel.

Referenzi

Ċitazzjonijiet 

Rabtiet esterni

• Partituri b'xejn ta' Tomaso Albinoni fuq l-International Music Score Library Project