Marcel Proust: Differenza bejn il-verżjonijiet

Content deleted Content added
No edit summary
Linja 7:
Proust twieled f'familja sinjura u edukata (missieru kien tabib ta' fama internazzjonali u ommu mara Lhudija kolta ħafna) li dejjem ipprovdiet il-bżonnijiet materjali matull il-ħajja qasira tiegħu. Kien tifel protett ħafna minħabba l-fraġilità ta’ saħħtu, kundizzjoni li baqa' jbati biha, ġeneralment bħala attakki tal-ażżma, sal-sal-mewt bikrija tiegħu fl-età ta’ wieħed u ħamsin sena.
 
YaBħala deżagħżugħ, jovenhuwa comenzóbeda ajiffrekwenta frecuentars-salons los salones aristocráticosaristokratiċi, lofejn queseta' lejiltaqa' permitióma' conocerkull atip todata' claseletterati deu literatosartisti y artistas yu, alfl-istess mismo tiempoħin, le valió unaqala' l-fama deta' ''snob'', sobreli laminħabba quefiha ru [[André Gide]], escritorkittieb yu editor de laeditur tan-''[[Nouvelle Revue Française]]'' (''NRF)''), seirrifjuta fundaríal-manuskritt más tarde para rechazar el manuscrito deta’ ''À la recherche ...'' casikważi mingħajr sinma leerloqrah.<ref name=":1">Según relata Gide mismo en una de las cartas que más tarde escribiría a Proust: "Desde hace varios días no abandono su libro; me lleno de él con deleite, me sumerjo en sus páginas. ¡Ay de mí! ¿Por qué me resulta tan doloroso amarlo tanto?... Haber rechazado este libro quedará para siempre como el más grave error de la ''NFR'', y (como tengo la vergüenza de ser en gran parte el responsable de esto) una de las tristezas, de los remordimientos más dolorosos de mi vida. (...) me había hecho de usted una imagen después de unos pocos encuentros "en sociedad'', que se remontan a hace casi veinte años. (...) Lo creía —¿se lo debo confesar?— "uno del grupo de los Verdurin''. Un ''snob'', un mundano diletante (..) No tuve a disposición sino uno de los cuadernos de su libro, el cual abrí con mano distraída, y la mala suerte quiso que mi atención cayera de inmediato en la taza de manzanilla de la página 62, para luego resbalarme, en la página 64, en la frase (...) que se refiere a una frente de la que se transparentan las vértebras. Y ahora no me basta con amar este libro, percibo que siento por él y por usted mismo una especie de afecto, de admiración, de predilección singulares. No puedo seguir... Tengo demasiados remordimientos, demasiados dolores (...) No me lo perdonaré jamás...". En: Proust, ''Cartas a André Gide'', Perfil, 1999.</ref> SeHuwa sirvióuża del-fortuna latal-familja fortunabiex familiarjgħix paramingħajr vivirma sinjaħdem trabajaru yjiddedika dedicarse aruħu escribirgħall-kitba, aunquegħalkemm sinmingħajr ningúnl-ebda éxitosuċċess durantegħal másaktar deminn veintegħoxrin añossena. EnDak eseiż-żmien tiempoirnexxielu solojikteb consiguióbiss escribirrumanz unawieħed novelali queqatt nuncama concluyóspiċċa yu queli noma publicóppubblikahx, ademásminbarra dexi artículosartikli yu traduccionestraduzzjonijiet queli noma recibieronkisbux demasiadaattenzjoni atenciónwisq.
 
<includeonly>