Hans Spemann
Hans Spemann (twieled fis-27 ta’ Ġunju 1869 – miet fid-9 ta’ Settembru 1941) kien embrijologu Ġermaniż li ngħata Premju Nobel għall-Fiżjoloġija jew għall-Mediċina fl-1935 għall-iskoperta tal-istudenta tiegħu Hilde Mangold tal-effett li issa huwa magħruf bħala induzzjoni embrijonika, jiġifieri influwenza, eżerċitata minn diversi partijiet tal-embrijun, li tiddirieġi l-iżvilupp ta’ gruppi ta’ ċelloli f’tessuti u f’organi partikolari. Spemann żied ismu bħala awtur mat-teżi ta’ Hilde Mangold (minkejja li hi oġġezzjonat) u rebaħ il-Premju Nobel għax-xogħol tagħha.
| Hans Spemann | |
|---|---|
 | |
| Ħajja | |
| Twelid | Stuttgart, 27 Ġunju 1869 |
| Nazzjonalità | Ġermanja |
| Mewt | Freiburg im Breisgau, 12 Settembru 1941 |
| Post tad-dfin | Pragfriedhof Stuttgart |
| Familja | |
| Missier | Wilhelm Spemann |
| Aħwa | |
| Edukazzjoni | |
| Alma mater |
Università ta' Heidelberg Eberhard-Ludwigs-Gymnasium |
| Studenti dottorali |
Viktor Hamburger Hilde Mangold |
| Lingwi | Ġermaniż |
| Okkupazzjoni | |
| Okkupazzjoni |
biologu żoologu għalliem fl-università tabib |
| Post tax-xogħol |
Würzburg Freiburg im Breisgau |
| Impjegaturi |
Università ta’ Freiburg Università Humboldt ta’ Berlin Università ta’ Rostock |
| Premjijiet |
List
|
| Nominat għal |
uri
|
| Sħubija |
Akkademja Ġermaniża tax-Xjenzi Leopoldina Akkademja għax-Xjenzi u l-Arti ta’ Heidelberg Akkademja Amerikana tal-Arti u tax-Xjenzi Akkademja tax-Xjenzi Prussjana Akkademja Bavarjana tax-Xjenzi Akkademja Nazzjonali tax-Xjenzi |
Bijografija immodifika
Hans Spemann twieled fi Stuttgart, u kien l-ewwel iben tal-pubblikatur Wilhelm Spemann u ta’ martu Lisinka, li kunjomha xebba kien Hoffman. Wara li spiċċa mill-iskola fl-1888, huwa qatta’ sena fin-negozju ta’ missieru, imbagħad, fl-1889-1890, wettaq is-servizz militari fil-Kassel Hussars u wara, għal żmien qasir, ħadem bħala bejjiegħ tal-kotba f’Hamburg. Fl-1891 beda jistudja l-mediċina fl-Università ta’ Heidelberg, u għamel l-eżami preliminari tiegħu fl-1893. Hemmhekk huwa ltaqa’ mal-bijologu u l-psikologu Gustav Wolff li kien beda jwettaq esperimenti fuq l-iżviluppi embrijoloġiċi tal-gremxul tal-ilma u li wera li jekk il-lenti ta’ għajn gremxula tal-ilma li qed tiżviluppa titneħħa, din tirriġenera waħedha.
Fl-1892 Spemann iżżewweġ lil Klara Binder u magħha kellu tifla (Margaret) u tliet subien (Fritz, Rudolph u Ulrich). Fl-1893-1894 huwa ttrasferixxa lejn l-Università ta’ Munich għal taħriġ kliniku iżda minflok beda jaħdem fi klinika, mar jaħdem fl-Istitut Żooloġiku fl-Università ta’ Würzburg, fejn baqa’ jaħdem bħala lettur sal-1908. Il-lawrija tiegħu fiż-żooloġija, fil-botanika u fil-fiżika, li ngħatat fl-1895, waslitu biex jistudja taħt Theodor Boveri, Julius Sachs u Wilhelm Röntgen.[1]
Għat-teżi tad-dottorat tiegħu taħt Boveri, Spemann studja l-ġenealoġija taċ-ċelloli fid-dud parassitiku Strongylus paradoxus, u għad-diploma tiegħu biex jgħallem, l-iżvilupp tal-widna tan-nofs fiż-żrinġijiet.[2] Spemann kien favur approċċ olistiku fir-rigward tal-bijoloġija.[3]
Esperimenti fl-ontoġenija immodifika
Matul ix-xitwa tal-1896, meta nżamm kwarantina wara li rkupra mit-tuberkolożi, Spemann qara l-ktieb ta’ August Weismann The Germ Plasm: A Theory of Heredity. Fl-awtobijografija tiegħu kiteb: "Hawnhekk sibt teorija tal-eredità u l-iżvilupp elaborata ferm b’ħila mhux tas-soltu.....Dan stimolani nwettaq xogħol ta’ sperimentazzjoni tiegħi stess".[4]
Ir-riżultati fl-embrijunoloġija kienu kontradittorji: fl-1888 Wilhelm Roux, li kien introduċa l-manipolazzjoni sperimentali tal-embrijun biex jiskopri r-regoli tal-iżvilupp, wettaq sensiela ta’ esperimenti fejn daħħal labra taħraq f’wieħed minn żewġ blastomeri biex joqtlu. Imbagħad huwa osserva kif il-blastomeru l-ieħor żviluppa, u sab li sar nofs embrijun. Fl-1892 Hans Driesch wettaq esperimenti simili fuq l-embrijuni tar-rizzi, iżda minflok qatel blastomeru minn tnejn, huwa poġġa bosta embrijuni f’tubu, u ħarrku biex jissepara ċ-ċelloli. Huwa rrapporta li, kuntrarjament għas-sejbiet ta’ Roux, huwa spiċċa b’embrijuni ffurmati kompletament iżda iżgħar. Ir-raġuni għal din id-diskrepanza ġiet attribwita l-iktar għall-fatt li Driesch issepara ż-żewġ blastomeri kompletament minflok qatel wieħed minnhom kif kien għamel Roux. Oħrajn, fosthom Thomas Hunt Morgan u Oscar Hertwig, ippruvaw jisseparaw iż-żewġ ċelloli, għaliex il-kwistjoni kienet waħda ta’ importanza kbira, b’mod partikolari għall-argumenti bejn il-proponenti tal-epiġenesi u l-preformazzjoni, iżda ma setgħux jinkisbu riżultati sodisfaċenti.[2]
Bħala espert tat-teknika mikrokirurġika, speċjalment fid-dawl tax-xogħol kontinwu tiegħu fuq għajnejn l-anfibji, id-dokumenti ta’ Spemann fis-snin bikrin tas-seklu 20 dwar din il-kwistjoni taħraq kienu kontribut enormi għall-iżvilupp tal-morfoġenesi sperimentali, u b’hekk kien imfaħħar minn uħud bħala l-fundatur reali tal-mikrokirurġija. Huwa rnexxielu jiddividi ċ-ċelloli b’għadd ta’ xagħar tat-trabi. Spemann sab li nofs embrijun seta’ tassew jifforma embrijun sħiħ, iżda osserva li l-pjan tad-diviżjoni kien kruċjali. Dan indirizza t-teorija tal-preformazzjoni u ta’ sostenn lill-kunċett ta’ qasam morfoġenetiku, kunċett li Spemann tgħallem mingħand Paul Alfred Weiss.[2]
Induzzjoni u organizzaturi immodifika
Spemann inħatar Professur taż-Żooloġija u l-Anatomija Komparattiva f’Rostock fl-1908 u, fl-1914, Viċi Direttur tal-Istitut Kaiser Wilhelm tal-Bijoloġija f’Dahlem, Berlin. Hawnhekk wettaq l-esperimenti li għamluh famuż. Huwa bena fuq ix-xogħol reċenti ta’ Warren H. Lewis u Ethel Browne Harvey, u ħadem qatigħ fuq il-gastrula, fejn laqqam “għadd” ta’ ċelloli (l-għoqda primittiva) minn embrijun fuq embrijun ieħor.[5]
L-esperimenti, bl-għajnuna ta’ Hilde Proescholdt (iktar ’il quddiem Mangold), kandidat għal dottorat fil-laboratorju ta’ Spemann fi Freiburg, seħħew matul diversi snin u ġew ippubblikati f’verżjoni sħiħa mhux qabel l-1924. Iddeskrivew żona fl-embrijun, li l-porzjonijiet tagħha, wara trapjant f’embrijun ieħor, organizzaw jew wettqu "induzzjoni" primordji embrijoniċi sekondarji tal-lokazzjoni. Spemann sejjaħ dawn iż-żoni "ċentri organizzaturi" jew "organizzaturi". Iktar ’il quddiem huwa wera li partijiet differenti taċ-ċentru organizzatur kienu jipproduċu partijiet differenti tal-embrijun.[6]
Minkejja r-reputazzjoni moderna tiegħu, Spemann kompla jwettaq analiżijiet neovitalisti tal-“għadd” ta’ ċelloli simili għal dawk ta’ Driesch, Gurwitsch u Harold Saxton Burr. Madankollu, ix-xogħol ta’ segwitu ta’ Johannes Holtfreter, Dorothy M. Needham u Joseph Needham, Conrad Waddington u oħrajn wera li l-organizzaturi maqtula billi jiġu mgħollija, iffissati jew iffriżati kienu kapaċi wkoll jikkawżaw l-induzzjoni. Il-konklużjoni kienet li l-kontrolluri reali kienu molekuli inerti, għalkemm ma tantx sar progress rigward din is-sejba sal-aħħar tas-seklu 20 biex jiġi skopert kif iseħħ is-sinjalar.
Mill-1919 Spemann kien Professur taż-Żooloġija fl-Università ta’ Freiburg-im-Breisgau, fejn kompla x-xogħol ta’ stħarriġ tiegħu sal-1937 meta tneħħa mill-kariga tiegħu u ġie sostitwit minn wieħed mill-ewwel studenti tiegħu, Otto Mangold. Fl-1928 kien l-ewwel wieħed li wettaq trasferiment nukleari taċ-ċelloli somatiċibl-użu ta’ embrijuni ta’ anfibji – wieħed mill-ewwel passi lejn il-klonazzjoni.[1] Huwa ngħata l-Premju Nobel fl-1935. It-teorija tiegħu dwar l-induzzjoni embrijonika mill-organizzaturi hija deskritta fil-ktieb tiegħu Embryonic Development and Induction (1938). Huwa miet minħabba insuffiċjenza kardijaka fit-12 ta’ Settembru 1941. Huwa qatt ma tilef in-namra li kellu għal-letteratura klassika, u matul ħajtu kollha, huwa organizza avvenimenti filgħaxija fejn kien ilaqqa’ l-ħbieb biex jiddiskutu l-arti, il-letteratura u l-filosofija.
Referenzi immodifika
- ^ a b Nobel Lectures, Physiology or Medicine 1922–1941, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1965
- ^ a b ċ Monograph by Claudio Stern, J. Z. Young Professor and Head of the Department of Anatomy and Developmental Biology at University College London, based on Spemann, 1943; Mangold, 1953; Hamburger, 1988. bioinfo.org.cn
- ^ Hamburger, Viktor. (1999). Hans Spemann on Vitalism in Biology: Translation of a Portion of Spemann's "Autobiography". Journal of the History of Biology 32 (2): 231-243.
- ^ Spemann's autobiography, quoted in V. Hamburger, The Heritage of Experimental Embryology: "Hans Spemann and the Organizer", 1988, Oxford University Press, Oxford, p. 9 ISBN 0-19-505110-6.
- ^ "Marine Biological Laboratory". web.archive.org. 2011-08-20. Arkivjat minn l-oriġinal fl-2011-08-20. Miġbur 2021-06-27.
- ^ Spemann, H.; Mangold, Hilde (1924-09-01). "über Induktion von Embryonalanlagen durch Implantation artfremder Organisatoren". Archiv für Mikroskopische Anatomie und Entwicklungsmechanik (in German). 100 (3–4): 599–638.